Pracownik medyczny może drzemać na dyżurze, ale spać już nie…

lut 28, 2021

Podczas jednej z wrześniowych nocy 2020 roku, na zlecenie dyrekcji Szpitala im. Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem na kilku oddziałach, przeprowadzono kontrolę. W jej wyniku stwierdzono, że trzy pielęgniarki w trakcie pełnionego dyżuru medycznego spały, zamiast pracować. Dyrekcja nałożyła na pielęgniarki karę upomnienia. Pielęgniarki od nałożonej na nie kary odwołały się do sądu pracy.

Zgodnie z regulaminem zakopiańskiego szpitala 15 minut przerwy przysługuje pracownikom na spożycie posiłku. Pielęgniarki uznały, że można tę przerwę wykorzystać nie tylko na posiłek, ale i na sen.

Ustawa o działalności leczniczej z dnia 15 kwietnia 2011 roku ( Dz.U. 2020.0.295) tak definiuje pojęcie dyżuru medycznego: Pracownicy wykonujący zawód medyczny i posiadający wyższe wykształcenie, zatrudnieni w podmiocie leczniczym wykonującym działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne, mogą być zobowiązani do pełnienia w zakładzie leczniczym tego podmiotu dyżuru medycznego.

Pielęgniarki w zakopiańskim szpitalu zatrudnione są na umowę o pracę. Zgodnie z art. 134 kodeksu pracy, osobie pracującej na etacie, przysługuje przerwa trwająca co najmniej 15 minut. Przerwa ta wliczana jest do czasu pracy, jeżeli dobowy wymiar czasu pracy wynosi co najmniej 6 godzin. Jak pracownik wykorzysta ten czas, to już jest jego sprawa.

Sąd Rejonowy uznał, że szpital nie ma racji. Z uzasadnienia Sądu Rejonowego w Nowym Targu wynika, że może jeść albo drzemać, ale może także zajrzeć w telefon i korzystać z social mediów. Sąd uchylił kary nałożone na pielęgniarki i obciążył szpital kosztami procesu.

Inaczej sytuacja wygląda gdy lekarza czy pielęgniarkę wiąże z podmiotem leczniczym umowa cywilno-prawna. W powyższej sytuacji osoby te nie pełnią dyżuru medycznego w rozumieniu ustawy o działalności leczniczej, a zatem nie obowiązują ich reguły dotyczące czasu pracy czy odpoczynku podczas dyżuru wynikające z Kodeksu Pracy. Takie reguły powinny być szczegółowo określone w łączącej strony umowie.